Impressies in sneeuw

Vanmorgen vroeg was alles mooi wit en sneeuwde het dikke vlokken. Ik ben er meteen foto’s van gaan maken, voordat de dooi weer intreedt. Hier volgen er wat plaatjes van uit tuin, veld en uiterwaarden.

paulonia tegen de lucht

 

 

paulonia

 

sierappel

 

indische sering

 

hibiscus

 

amberboom

 

januari 2016

 

 

futen- en zwanenfamilie

Op dit blog komen meestal planten aan bod, maar dit keer heb ik een paar vogels gespot. De foto’s zijn van zeer lage kwaliteit. Dat wil zeggen, om te zien dat het in een geval om een fuut met tenminste een jong gaat moet ik enorm uitvergroten en wordt de foto onscherp. Maar ik laat ze toch zien.

fuut met kuiken, oorspronkelijke foto

 

crop van de foto hierboven, het kuiken is nu duidelijk te zien

Voor de duidelijkheid een beter plaatje uit wikipedia van een fuut:

Dit is de vogel zoals hij er uitziet op een goeie foto
(Podiceps_cristatus_2_(Marek_Szczepanek)

De aanwezigheid van deze mooie vogel in dit hoekje van de rivier de Brenta, laat zien dat de natuur hier vrijwel ongerept is. Er komen hier bijzonder weinig mensen behalve zo nu en dan een sportvisser of een wandelaar met hond. Ik zie ze vaak uit de verte en eigenlijk kom ik gedurende elke ochtendwandeling met mijn hond nooit iemand tegen. Een oase dus voor die enkele wandelaar, maar ook een oase voor vogels.

Tot nu toe horen we elk jaar de nachtegaal, de wielewaal, de specht, uilen en andere vogels als meeuwen, kraaien en eksters. Natuurlijk zijn de fazanten te zien en te horen. Er zijn ook vogels zoals de kleine zilverreiger en de blauwe reiger te zien en sinds vorig jaar een zwanenfamilie van vijf exemplaren.

zwanenfamilie in de rivier de Brenta

 

blauwe reiger midden in het veld

 

de blauwe reiger schrikt en vliegt weg

Het is hier een prachtig natuurgebied, toegankelijk voor iedereen, maar gelukkig eigenlijk alleen bezocht door een enkeling.

Voor wie nog wat vogelgeluiden wil horen volgen hier wat zelfgemaakte opnamen op youtube-video met geluid van de nachtegaal en de wielewaal langs de Brenta

 

 

 

 

Mei 2015

rozen en peren

Na een lange pauze op dit blog nu dan eindelijk weer wat nieuws over de tuin, of eigenlijk over het veld in de boomgaard, waar we vorig jaar in september “wilde” veldbloemen gezaaid hebben. De bloemen die daar nu bloeien, en die nu eigenlijk al bijna uitgebloeid zijn, zijn vooral klaprozen, korenbloemen margrieten en een onbekend paars bloemetje (zie onderaan dit blogbericht).

Het is nu vaak prachtig weer en de lage ochtendzon brengt mooie plaatjes voort.

 

Roosjes in de ochtendzon tegen de donkere stokrozen

 

Klaprozen in de boomgaard

veldbloemen tegen notenbomenbos

klaprozen rond de perenboom

roze rozen

juffertje in’t groen “ballerina”

Tot slot de “wilde” bloemen uit het veld: korenbloem, margriet, klaproos en een paarse onbekende.

 

De ‘wilde’ veldbloemen waarvan de paarse rechtsonder niet bekend zijn

Mei 2015

Dubbelklik op de foto’s voor een grotere versie op uw scherm

verre streken

Eergisteren is Pino Daniele overleden. Hij was een groot zanger. Een zeer droevig  bericht. Ik volgde hem eigenlijk te weinig, maar herinner me zijn lied ‘Terra mia’ zeer goed want daar hield ik wel van. Ik hoorde dit lied voor het eerst toen ik al meerdere jaren uit mijn eigen land weg was, uit Nederland. Maar omdat ik de tekst van dit lied nog niet kon begrijpen, interpreteerde ik het eenvoudigweg als een nostalgisch lied over heimwee naar het eigen land. Voor Pino was dat Napels, voor mij Nederland. Het lied is smartelijk.

 

 

Het viel mij toen op hoe Arabisch zijn manier van zingen was. Deze invloed uit het Midden-Oosten is kenmerkend voor de muziek uit het Middellands zeegebied, maar dat wist ik toen nog niet en realiseerde me dichtbij een totaal andere wieg der beschaving te staan dan die van boven de Alpen. (Net zoals toen ik hoorde dat er in Italië ook rijst verbouwd werd). Ik bezit een LP van Pino Daniele met zijn bekendste liederen, zoals ‘je so’ pazzo’, ‘napule è’, en natuurlijk ‘terra mia’.

Naderhand kwam ik er achter dat de oude en minder oude napolitaanse muziek inderdaad gekenmerkt wordt door een bijna Arabische melodie, met een lichte cadens rond de hoofdtonen. Deze oude liederen kunnen nog steeds beluisterd worden dankzij de groep zangers en musici ‘La Nuova Compagnia di Canto Popolare’. Ook al is het niet echt oud, het volgende lied is hoe dan ook een goed voorbeeld van deze zangstijl. Het lied heet ‘tammuriata nera’ en verhaalt over een blanke Napolitaanse die vlak na de oorlog geboorte geeft aan een zwarte baby.

 

 

Een ander lied van Pino Daniele dat ik erg mooi vind en waarin ook iets arabisch ontdekt kan worden heet ‘occhi grigi’ ofwel ‘grijze ogen’ dat verhaalt over de relatie van twee ouderen waarvan de kinderen al groot zijn. De oorspronkelijke tekst staat onderaan dit bericht.

 

 

De kleine barokke cadensen en de Arabische intervallen typisch van het napolitaanse lied zijn zeer goed te horen in het beroemde lied ‘Maruzella’ Van Renato Carosone dat hier gezongen wordt door Sergio Bruni. Zeer zeker ‘vintage’ muziek, maar wel erg goed gezongen.

 

 

Pino Daniele was zeer populair vanaf de jaren ’70 en ’80. Veel jongeren kennen hem misschien niet goed. Maar hij behoort inmiddels tot een klassieker die voor altijd bij ons blijft.

 

Occhi grigi

E mo sto buono
a parte ‘a pressione
nun piglio café
sto accorto pure a te
si’ sempe ‘a vita mia

‘E figli so’ gruosse
quaccheruno è ‘nzurato
ognuno ‘a via soja
‘o munno è ‘mmano a vuje
facitelo bbuono

‘E viecchie nun se sfottono
e po’ fanno ‘e muorte
‘o no’ statte cu’ mme
quanti ccose che he ‘a sapè

Cu’ l’uocchie grigge hanno visto ‘a cursea
a notte ‘int’o suonno se murmulea

Nun fa’ rummore
mo’ jesce ‘a ‘strazione
picciò famme sentì
vicchiaia ca nun va
tutte c’hanna passà

Jesce surore
pe’ fora ‘a stazione
‘o no’ statte cu’ mme
quanti ccose che he ‘a sapè

Cu’ l’uocchie grigge hanno visto ‘a cursea
‘e bombe ‘int’o suonno se murmulea

Io spenderei tutto il tempo per starti vicino
ma senza parlà
trent’anne ‘e fatica e nun puo’ cchiù aspettà
e ‘o càvero che fa ascì pazzo e nun se po’ suppurtà

 

Dit bericht verscheen eerder in het Italiaans op het blog mjusicamanti.

Rode rozenbottels en meidoornbessen

Vanwege het grijze en mistige weer vandaag en een verzwikte enkel, een blogbericht met wat foto’s van gisteren. Toen scheen de zon en was het behoorlijk warm. Er zijn nog verschillende mooie kleuren te vinden in de tuin. Hier volgen een aantal foto’s.

Viburno met zowel bloemen als bessen

 

rozenbottels

Rozenbottels

roosje

De roosjes van de bovenstaande rozenbottels met een oplichtend hart

Uitzicht onder de granaatappel door

dorre venkelzaden

venkelzaden

meidoorn voor het huis

meidoornbessen

uitzicht vanuit de tuin

herfstkleuren in de fruitschaal

Il giardino armonico

Een blogbericht zonder woorden, uitsluitend met een verwijzing naar het barokorkest “Il giardino armonico” geïllustreerd met foto’s uit de tuin.

 

 

 

 

 

Oktober 2014

 

Herfst in Villa dei Vescovi

Villa dei Vescovi staat niet ver van Padua op de glooiende heuvels van de Colli Euganei. Het heeft een Romeinse stijl en vormt daardoor een zeer bijzondere villa tussen de vele typische ville Venete.

Villa dei Vescovi (van internet)

 

 

Omdat het erg mooi weer was had ik eigenlijk meer oog voor de planten en het uitzicht dan voor de villa zelf. Een goede reden om nog eens terug te gaan, want de villa hangt vol met fresco’s van Lambert Sustris, een Nederlander, die met Titiaan samenwerkte.

Om die reden heb ik nauwelijks foto’s van de villa zelf, maar vooral van de herfstboeketten in de villa. Om te beginnen deze hortensia’s die een bijzonder mooi plaatje opleverden.

Ook deze herfsttakken waren mooi.

 

Buiten waren er natuurlijk ook veel herfstkleuren en atmosferen te zien.

 

 

Oktober 2014

Dichtbij en uitvergroot

Nog een aantal foto’s met de nieuwe camera (1, 2). Er kan met macro mee ingezoomd worden. Dieren die ver weg zitten en gauw wegvliegen, kun je zo met de foto dichterbij halen, ook door er daarna een ‘crop’ van te maken. Nu sta ik zelf verbaasd van het resultaat. Het is niet optimaal (men ziet wel mooiere plaatjes op het net), maar het is leuk de mogelijkheid te hebben om objecten dichterbij te halen.

 

 

Donker, scherp en kleurrijk

Het voorgaande blog liet zien hoe scherp met het nieuwe fototoestel gefotografeerd kan worden. In dit blog volgen er enkele foto’s om te laten zien wat er nog meer met deze camera mogelijk is dankzij het feit dat hij met de hand bediend kan worden voor wat betreft het scherpstellen, belichting, diafragma en sluitertijd.

Hier is te zien hoe mooi de achtergrond onscherp wordt in de stand macro.

 

Dat geldt ook voor de volgende foto, waarin ook de belichting bijgesteld is naar donker, zodat de kleuren beter zichtbaar werden. Vaak worden die te flets in de automatische stand.

De volgende foto laat nog eens zien hoe scherp, of goed de resolutie is. Ook hier is de belichting bijgesteld, zodat nu de dauwdruppels goed zichtbaar zijn.

De volgende foto laat de omgeving zien waar de laatste foto’s genomen zijn. Langs de rivier de Brenta. Er is duidelijk geen zon, en dat kan voor fotografie een voordeel zijn.

 

Deze foto is gewoon een mooi plaatje van de berm met als achtergrond het wateroppervlak.

De twee volgende foto laten zien hoe goed de camera scherpstelt op de voorgrond, ook wanneer het zulke iele planten betreft.

 

 

7 september 2014

Abstractie in roze

Roze in dauw

Roze in dauw I

Roze in dauw II

Sinds een week gebruik ik een nieuwe fotocamera Fuji: Finepix HS 35 EXR. Er zitten erg veel mogelijkheden op, je kunt veel met de hand instellen. Tot nu toe probeerde ik enkele foto’s te maken met de macro-functie. De ‘abstracte’ roze foto’s zijn crops van de foto hieronder. De bloemen van de Lagerstroemia zijn erg scherp geworden en de druppels van dauw zijn goed te zien. In de laatste foto zijn de bloemen van de Lantana niet scherp, omdat de lens scherp stelde op de muur erachter. Maar hij is toch best mooi geworden. En voeg hem er bij.

Lagerstroemia

Lantana

De zon die zich vanmorgen na een week weer liet zien staat op dat uur mooi laag.

 

6 september 2014